Próba neosemantyzacji klasycznej definicji prawdy w recentywizmie UŚ 1990, str 244, stan db (podniszczona lekko okładka, przykurzona) ISBN83-226-0307-x Treść WSTĘP Część pierwsza KLASYCZNA TEORIA POZNANIA A EPISTEMOLOGIA AKTUALNEGO MOMENTU PRAWDY (AKTUALNEJ PERSPEKTYWY ŚWIATA) Rozdział I KLASYCZNA TEORIA POZNANIA W ŚWIETLE WŁASNEJ HISTORII I JEJ WŁASNYCH ZASAD Czy możliwa jest pewność w poznaniu prawdy? Pojęcie prawdy i fałszu O różnych stanach umysłu Zagadnienie źródeł poznania Świadomość jako źródło poznania Zmysły zewnętrzne jako źródło poznania Realizm naiwny i empiriokrytycyzm Avenariusa Realizm transcendentalny i jego odmiany Realizm prostomyślny a rzeczywiste istnienie świata Praca umysłu jako źródło poznania Kryterium prawdy Potrzeba kryterium prawdy Praktyka jako kryterium prawdy Kryterium oczywistości i „zdrowego rozsądku" Pragmatyzm, czyli prawda jako działanie O prostomyślności jako rękojmi prawdy w nauce i filozofii Rozdział II ZDARZENIE A ZJAWISKO. STRUKTURA AKTUALNEGO MOMENTU PRAWDY (AKTUALNEJ PERSPEKTYWY ŚWIATA) . Rozdział III AKTUALNOŚĆ JAKO EPISTEMOLOGICZNIE DONIOSŁA WARTOŚĆ PRAWDY (CONCEPTUS ACTUALITER REM ADAEQUANS) Opis zjawiska jako odwzorowanie rzeczy spostrzeganych w ich peryferiach bytowych i czasowych Opis zdarzeń jako prawzorów (reprezentacji) zjawisk Rozdział IV PRZERWANIE CIĄGŁOŚCI MYŚLI NAUKOWEJ W FILOZOFII, CZYLI ZWROT W KLASYCZNEJ DEFINICJI PRAWDY OD ADAEQUATIO DO ADAEQUANS Przechodzenie od nieciągłości myśli filozoficznej (nesció) do ciągłości myśli naukowej (scio) Przechodzenie od ciągłości myśli naukowej (scio) do nieciągłości myśli filozoficznej (nescio) Rozdział V EPISTEMOLOGIA RÓŻNICZKOWA AKTU POZNAWANIA. PARONTYZM AKTU POZNAWCZEGO JAKO ADEKWATNOŚĆ DO ZDARZENIA DANEGO W MOMENCIE BYTU Wiedza (sicio) jako ciągłość myśli naukowej Wiedza wiedzy (scio sciens) jako poznanie czystego zjawiska Wiedza niewiedzy (scio nesciens) jako poznanie zdarzenia danego w zjawisku Rozdział VI EPISTEMOLOGIA RÓŻNICZKOWA AKTU POWĄTPIEWANIA. NIEWIEDZA JAKO ŚWIAT Niewiedza (nescio) jako nieciągłość myśli filozoficznej Niewiedza wiedzy (nescio sciens) jako poznanie zjawiska danego w zdarzeniu Niewiedza niewiedzy (nescio nesciens) jako poznanie momentu recentywistycznego czystego zdarzenia Rozdział VII EPISTEMOLOGIA RÓŻNICZKOWA POSTĘPU POZNAWCZEGO, CZYLI MIŁOŚĆ DO GEOMETRII, I POLE PRZEDMIOTOWE WYKREŚLONE INACZEJ . Postęp od niewiedzy do wiedzy (od nescio do scio) jako przejście od metody recentywistycznej do fenomenologicznej Postęp od niewiedzy wiedzy do wiedzy wiedzy (od nescio sciens do scio sciens) jako przejście od zjawiska danego w zdarzeniu do poznania czystego zjawiska Postęp od niewiedzy niewiedzy do wiedzy niewiedzy (od nescio nesciens do scio nesciens) jako przejście od poznania momentu recentywistycznego czystego zdarzenia do poznania zdarzenia danego w zjawisku Rozdział VIII FILOZOFIA A WIEDZOTWÓRCZE ZADANIA NAUKI. MIĘDZY PUSTĄ DE- SYGNACJĄ SENSU A ODNIESIENIEM DO PRZEDMIOTU Recens — opis momentu recentywistycznego jako wiedzotwórcze źródło nauki Recens quo antę (peryontologia I) — wyjaśnianie przez przyczyny jako wiedzotwórcze zadanie nauki Recens ad ąuem (peryontologia II) — przewidywanie skutków jako funkcja praktyki (techniki) Część druga EPISTEMOLOGIA AKTUALNEGO MOMENTU PRAWDY (ADAEQUANS) A PERYONTOLOGIA ZDARZEŃ Rozdział I MOMENT RECENTYWISTYCZNY (ADAEQUANS) JAKO DOWOLNA REPREZENTACJA ZJAWISKA Rozdział II OGRANICZENIE WYBORU MOMENTU RECENTYWISTYCZNEGO Rozdział III PRZEKRACZANIE MOMENTU RECENTYWISTYCŻNEGO W KIERUNKU JEGO PERYFERIÓW BYTOWYCH I CZASOWYCH Rozdział IV PODMIOT PROJEKCJI — CZŁOWIEK JEDNOPOJAWIENIOWY, CZYLI ŻYCIE LUDZKOŚCI JAKO PRZEŻYCIE POJEDYNCZEJ WYOBRAŹNI Kategoria człowieka jednopojawieniowego historycznego Kategoria człowieka jednopojawieniowego teraźniejszego Rozdział Y PRZEDMIOT IDENTYFIKACJI — CZŁOWIEK WIELOPOJAWIENIOWY, CZYLI ŻYCIOWE ZADANIE SFORMUŁOWANE PRZEZ EPOKĘ Rozdział VI MECHANIZM IDENTYFIKACJI KULTUROWEJ JAKO ZAGADKA PRZETRWANIA ARCHETYPÓW KULTURY Kategoria „tutaj-teraz-bycia" Kategoria „nie-tutaj-teraz-bycia" Rozdział VII REDEFINICJA MECHANIZMU IDENTYFIKACJI KULTUROWEJ. ADAEQUANS JAKO KOMPONENTA ANTROPOLOGICZNA ZDARZEŃ Przeszłość jako identyfikacja kulturowa w kierunku „nie-tutaj-teraz-bycia" I Przyszłość jako identyfikacja kulturowa w kierunku „nie-tutaj-teraz-bycia" II Rozdział VIII SELEKTYWNE DZIAŁANIE MECHANIZMU IDENTYFIKACJI KULTUROWEJ . Rozdział IX MUTACJA KULTUROWA, CZYLI MUTASYNTEZA I MUTANTNA FORMA CZASU Rozdział X MUTACJA KULTUROWA A MUTACJA EPISTEMOLOGICZNA. EPISTEMOLOGIA NIERÓWNOWAGOWA Rozdział XI AKT TWÓRCZY: WIDZENIA ŚWIATA Część trzecia INSCENIZACJE EPISTEMOLOGICZNE MIEJSC NIEDOMKNIĘTYCH W RZECZYWISTOŚCI Rozdział I JAK WYPEŁNIĆ MIEJSCA NIEDOMKNIĘTE BYTU (LOCUS), CZYLI NATURA INSCENIZATU KULTURY Rozdział II KULTURY ZMUTOWANE PRZEZ PRZESZŁOŚĆ: ANTROPOLOGIA RÓŻNICZKOWA I Historia jako dolny horyzont teraźniejszości otwarty epistemologicznie na poznawanie Historia jako dolny horyzont teraźniejszości zamknięty ontologicznie na stawanie się Rozdział III KULTURY ZMUTOWANE PRZEZ PRZYSZŁOŚĆ: ANTROPOLOGIA RÓŻNICZKOWA II Przyszłość jako górny horyzont teraźniejszości otwarty ontologicznie na stawanie się Przyszłość jako górny horyzont teraźniejszości zamknięty epistemologicznie na poznawanie Rozdział IV KULTURY ZMUTOWANE PRZEZ TERAŹNIEJSZOŚĆ: ANTROPOLOGIA RÓŻNICZKOWA III Teraźniejszość jako ontologiczna otwartość na stawanie się Teraźniejszość jako stała możliwość bytu Teraźniejszość jako stały byt możliwości Teraźniejszość jako epistemologiczna otwartość na poznawanie Teraźniejszość jako stała możliwość poznania Teraźniejszość jako stałe poznawanie możliwości Rozdział V PROCESY ZACHODZĄCE W OBRĘBIE „TUTAJ-TERAZ-BYCIA" . . . . . Rozdział VI PROCESY ZACHODZĄCE W OBRĘBIE „NIE-TUTAJ-TERAZ-BYCIA" Rozdział VII KATEGORIE THYMOS I PHRONESIS A ZAŚWIAT: TEORIA „ŁUKU EPISTEMOLOGICZNEGO" . Rozdział VIII EUTYFRONIKA — SYNTEZA SFERY THYMOS ZE SFERĄ PHRONESIS Część czwarta INTERPRETACJE PIONOWE I POZIOME MOMENTU RECENTYWISTYCZNEGO PRAWDY Rozdział I INTERPRETACJE PIONOWE MECHANIZMU IDENTYFIKACJI KULTUROWEJ: WZORZEC „MOMENTÓW PRZESUNIĘTYCH" Rozdział II INTERPRETACJE POZIOME MECHANIZMU IDENTYFIKACJI KULTUROWEJ: WZORZEC „MOMENTÓW ROZMYTYCH" . Rozdział III UCIECZKA OD TERAŹNIEJSZOŚCI. MORALNE ODWRÓCENIE SIĘ OD WSPÓŁCZESNOŚCI Rozdział IV PARMENIDIAŃSKA „NYNTEZA", CZYLI „WIELKA NINIEJSZOŚĆ" Rozdział V FAKTY-ZDARZENIA JAKO WYRAZ SENSU I FAKTY-ZJAWISKA JAKO PRZEDMIOT MIARY: RECENTYWIZM UNIWERSALNY I RECENTYWIZM TRANSCENDENTALNY Część piąta DYREKTYWY PRAKTYCZNE WYNIKAJĄCE Z ODKRYCIA AKTUALNEGO MOMENTU PRAWDY (AKTUALNEJ PERSPEKTYWY ŚWIATA) Rozdział I INSCENIZATOR LUDZKI, CZYLI MISĘ EN SCENĘ JEDNOSTKI Inscenizator ludzki jako przedmiot oceny Fakty-zjawiska jako przedmiot oceny Rozdział II KRYTERIA OCENY: ŚWIAT JAKO MYŚLENIE FILOZOFICZNE I ZAŚWIAT JAKO MYŚLENIE MEDYTATYWNE Myślenie filozoficzne a formułowanie kryteriów oceny inscenizatorów ludzkich Myślenie medytatywne a formułowanie kryteriów oceny faktów-zjawisk Rozdział III INSCENIZACJE EPISTEMOLOGICZNE A RZECZYWISTOŚĆ 1NSCENIZATORA „Ja" poznające jako dążenie do pokrycia się z prawdą „Ja" egzystujące jako wieczna nietylkodlamoli mutacja „teraz" Różnice w procesie weryfikacji ,ja" poznające
|
randki |
rozrywka |
darmowe aliasy |
darmowe forum |
sklepy |
opinie, testy, oceny |
darmowa toplsta