ENCYKLOPEDIA FIZYKI WSPÓŁCZESNEJ -

wyświetlaj tu swoją reklamę za darmo oraz promuj się w katalogu

ENCYKLOPEDIA FIZYKI WSPÓŁCZESNEJ

Producent:

Kategoria: FIZYKA

Cena brutto: 41,74 zł

zbiorowa

PWN 1983, str. 1008+ilustracje, stan bdb- (pieczątki pobiblioteczne - wycofana)

Przedmowa
Encyklopedia fizyki współczesnej jest pierwszą w Polsce próbą przeglądu zagadnień fizyki współczesnej na poziomie, który umożliwi korzystanie z niej tym wszystkim czytelnikom, którzy fizykę i matematykę znają w zakresie szkoły średniej. Nie jest to encyklopedia w tradycyjnym znaczeniu tego słowa. Nie ma w niej bowiem haseł definicyjnych dotyczących poszczególnych pojęć, zjawisk i praw, są natomiast dłuższe artykuły przeglądowe, obejmujące pewną całość tematyczną (np. Cząstki elementarne, Magnetooptyka, Kwasy nukleinowe). Artykuły są pogrupowane tematycznie w działy. Czytelnik, który chciałby sobie wyjaśnić jakieś pojęcie czy termin, może korzystać ze szczegółowego skorowidza terminów, pojęć i wzorów, ułatwiającego znalezienie odpowiedniego miejsca w artykule przeglądowym.
Fizykę współczesną stanowi zespół zagadnień, które w obecnej dobie są tematem zainteresowań i badań fizyków. W Encyklopedii zostały omówione przede wszystkim zagadnienia najciekawsze, bądź ze względu na ich wartość poznawczą, bądź też ze względu na nowe i ważne zastosowania w fizyce szeroko pojętej, w technice i w życiu codziennym.
Spotykamy się często z poglądem, że na pograniczu fizyki i innych nauk przyrodniczych powstało szereg specjalności, jak astrofizyka, biofizyka, geofizyka, chemia kwantowa itd. Piszącemu te słowa wydaje się, że są to właściwie nowe gałęzie fizyki, która w postępującym od dawna procesie integracji wchłania dyscypliny uważane przez jakiś czas za niezależne gałęzie wiedzy. I tak np., gdy w latach trzydziestych naszego stulecia dzięki rozwojowi fizyki jądrowej udało się wskazać źródło energii gwiazd, częścią fizyki stała się astrofizyka, natomiast część astronomii zajmująca się badaniem ruchu ciał niebieskich stała się częścią fizyki jeszcze w czasach Newtona. Podobnie, gdy dzięki mechanice kwantowej udało się zrozumieć budowę atomów i cząsteczek oraz istotę wiązań chemicznych przez sprowadzenie procesów chemicznych do kwantowych elektromagnetycznych oddziaływań elektronów, gałęzią fizyki stała się w znacznej mierze chemia.
Wracamy więc powoli do pierwotnego znaczenia fizyki jako wszechogarniającej nauki o całej przyrodzie, (gr. physis natura')- W taki właśnie sposób pojmowano fizykę przez stulecia. Na przykład typowy siedemnastowieczny podręcznik fizyki Traite de physiąue Jacąuesa Rohaulta, wydany w Paryżu w 1671 r., zawiera nie tylko fizykę sensu stricto, lecz także kosmologię, astronomię, meteorologię, geografię, fizjologię i medycynę. Z piśmiennictwa polskiego przypominamy piękną definicję fizyki z gimnazjalnego podręcznika fizyki wydanego w Wilnie w 1825 r., napisanego przez Feliksa Drzewińskiego, profesora Uniwersytetu Wileńskiego:
„Fizyka nazwisko nauki pochodzące od wyrazu greckiego Physis, natura, przyrodzenie, oznacza naukę poznawania natury. Przyrodzeniem, albo naturą zmysłową, zowiemy to wszystko cokolwiek działa na zmysły nasze, i sprawuje w nas czucie. Wszystkie więc rzeczy nas otaczające, których się dotykamy, na które patrzymy, to co słyszymy, co działa na zmysły smaku, i powonienia, wszystko to stanowi naturę zmysłową, i poznawanie tego wszystkiego do Fizyki należy. Przeto Fizyka jest nauką poznawania rzeczy świat składających, badania i dochodzenia ich własności.
Rzeczy składające świat fizyczny, to jest zmysłom naszym dostępny, są niezmiernie liczne, i rozrnaitómi własnościami obdarzone. Cała ziemia i części ją składające, istoty na niey i wewnątrz jey umieszczone, niebo i to co na niem postrzegamy, powietrze w którem żyjemy, budowa nas samych i innych podobnych nam jestestw, to wszystko stanowi świat zmysłowy. W epokach zaczęcia nauk, badania tych wszystkich rzeczy stanowiły jedną naukę, mającą ogólne nazwisko Fizyki: taką miały fizykę starożytne narody Egipcyan, Greków i Rzymian.
Poznawaniem coraz bliżey tyłu rozlicznych przedmiotów, i odkrywaniem w nich coraz więcej nowych własności, gdy nauka z czasem uzrosła, i stała się bardzo obszerną, uczeni wieków późnieyszych podzielili ją na wiele odnóg, albo części, z których głównieysze są następujące: lód Nauka uważania nieba, albo raczey położeń, ruchów, i postaci brył światłych widzianych, w przestrzeni niebios; tę część fizyki Astronomiją nazywamy. 2re Oznaczanie kształtów istot znaydujących się na ziemi i w ziemi, w wodzie i powietrzu, należy do oddziału Fizyki, zwanego Historyą nataralną. 3cie Uważanie wewnętrzney budowy tych istot, stanowi naukę zwaną Anatomiją. 4te Dochodzenie pierwiastków, czyli nayprostszych części, z jakich się składają istoty w naturze, i na jakie ostatecznie rozebrać się, rozdzielić, albo rozłożyć mogą, jest przedmiotem Chemii."
Wzorem naszych przodków sprzed 150 lat przedstawiamy zatem Czytelnikom encyklopedię traktującą o tak szeroko pojętej fizyce, a także ojej wielorakich związkach z techniką.
Jak powiedzieliśmy wyżej, zakładamy u Czytelnika w zasadzie znajomość fizyki i matematyki na poziomie szkoły średniej. Nie ma więc w Encyklopedii wyjaśnienia takich pojęć i zagadnień, jak np. siła, prędkość, prawo Ohma, prawo Coulomba, co nie oznacza, że elementarne pojęcia nie są czasem przypominane w kontekście omawiania innych zagadnień. Encyklopedia fizyki współczesnej stanowi w pewnym sensie uzupełnienie trzytomowej Ekcyklopedii fizyki w tradycyjnej formie, jaką wydało Państwowe Wydawnictwo Naukowe przed kilku laty.
Encyklopedię otwiera kilka artykułów wprowadzających w podstawowe pojęcia, prawa i strukturę fizyki oraz charakteryzujących fundamentalne wielkie teorie fizyki współczesnej. Następne artykuły są uporządkowane w działy traktujące o obiektach fizycznych w porządku wzrastających rozmiarów i złożoności, od cząstek elementarnych, przez jądro atomowe, atom, cząsteczkę do złożonych struktur biologicznych, za którymi następują działy obejmujące artykuły o Ziemi jako planecie oraz o Wszechświecie.
Pomysł opracowania Encyklopedii fizyki współczesnej narodził się w końcu 1973 r. We wstępnym stadium opracowania założeń programowych Państwowe Wydawnictwo Naukowe uzyskało obszerne wypowiedzi ankietowe od kilkudziesięciu wybitnych specjalistów z różnych dziedzin fizyki. Zebrane cenne uwagi pozwoliły na opracowanie wstępnego zestawu artykułów hasłowych, który w trakcie pracy nad Encyklopedią nabrał ostatecznego kształtu. Dodajmy, że w ciągu kilku lat przygotowywania artykułów następował postęp w wielu działach fizyki tu omawianych, co nakładało na autorów poważny obowiązek uaktualniania tekstów. Encyklopedia fizyki współczesnej, pierwsza publikacja tego typu na naszym rynku księgarskim, mogła powstać tylko dzięki życzliwemu stosunkowi i pomocy wielu osób, których nie sposób wymienić, a którym składamy w tym miejscu gorące podziękowanie. Ostateczny osąd wartości dzieła należy do Czytelników, którym życzymy przyjemnej i pożytecznej lektury.
Andrzej Kajetan Wróblewsk

« porzedni produkt powrót do strony podglądu produktów nastepny produkt »

ZAŁÓŻ SWÓJ WŁASNY SKLEP INTERNETOWY !!!
abc24.pl - proste, tanie i niezawodne rozwiązanie e-commerce dla Ciebie ! Testuj za darmo !