1952, str. 24+29 zdjęć, stan bdb- (podniszczona lekko okładka) ISBN Pochodzenie kolekcji. — Zbiory Czartoryskich posiadają niewielką kolekcję włoskich majolik, interesującą ze względu na pewną całość, jaką stanowi, i ze względu na to, że okres, który reprezentuje, uchodził i uchodzi za najświetniejszy w dziejach ceramiki włoskiej. Dzieje powstania kolekcji nie są dokładnie znane; kilka sztuk stanowiło własność Władysława Czartoryskiego już przed 1869 rokiem, a część kolekcji została nabyta w latach późniejszych z pierwszorzędnych zagranicznych zbiorów (d'Azeglio — Londyn, monsignore Cajani — Rzym, Dutuit — Rzym). Co do pozostałych sztuk, to pochodzenie ich nie jest znane. Nazwa. — Pod nazwą majolika rozumieć należy naczynia z gliny wypalonej o polewie nieprzezroczystej, cynowej, wyrabiane we Włoszech i innych krajach europejskich głównie w XV i XVI w. Nazwa ta na określenie tego rodzaju wyrobów utrzymała się do dziś we Włoszech, podczas gdy we Francji i Holandii noszą one miano fajansów, poczynając od końca XVI w. Pierwszy użył jej Cipriano Picolpasso w r. 1548, w traktacie / tre lihri deWarte del vasaio (Trzy księgi o sztuce garncarza) wyłącznie dla naczyń pokrytych polewą o odblasku metalicznym, naśladującym wyroby hiszpańskie; później rozszerzyła się na wszelką ceramikę o polewie cynowej. Nazwa etymologicznie ma się wywodzić od nazwy wyspy Majorki, jednej z wysp Balearskich na Morzu Śródziemnym, która stanowiła punkt zbiorczy ceramiki hiszpańskiej, przeznaczonej na eksport do miast włoskich w XIV i XV w.
|
randki |
rozrywka |
darmowe aliasy |
darmowe forum |
sklepy |
opinie, testy, oceny |
darmowa toplsta