PWN 1973 , str 520 stan db+ (podniszczona lekko okładka) ISBN PRZEDMOWA Książka zawiera podstawowe wiadomości z matematyki niezbędne dla studiów technicznych różnych kierunków, w szczególności dla zawodowych studiów technicznych, które obok magisterskich przewidziane są w szkołach technicznych. Dotyczy to także studiów wieczorowych i zaocznych. W jej drugiej części uwzględniono rachunek przybliżony, jak również elementy rachunku prawdopodobieństwa i wiadomości wstępne ze. statystyki matematycznej. To ostatnie zrobiono w wymiarze nieco większym, aniżeli się to przewiduje w tego typu podręcznikach nawet w stosunku do programu matematyki obowiązującego na wydziale chemicznym. Pozostaje to w związku z rosnącą ciągle potrzebą pogłębiania znajomości tego działu matematyki. Dlatego książkę można z pożytkiem wykorzystać również na uniwersyteckich studiach fizycznych i chemicznych. Przygotowanie studentów do studiów technicznych na tle rozszerzenia programu matematyki w szkołach średnich uległo zasadniczej zmianie. Mimo to całkowite pominięcie w książce niektórych wstępnych działów matematyki okazało się niemożliwe. Nadano tylko pierwszym rozdziałom książki charakter repetytoryjno-encyklopedyczny w tym przeświadczeniu, że przy obecnym przygotowaniu studenta ze szkoły średniej nie natrafi on przy ich studiowaniu na większe trudności, zwłaszcza że stopień ścisłości, strona dowodowa, sposób i zakres wprowadzonych pojęć matematycznych zostały tam w dużym stopniu ograniczone. Materiał naukowy zawarty w książce można podzielić na dwie części, na część ogólną wprowadzającą, która obejmuje w książce rozdziały I-VII, oraz na zastosowania, co opracowano w rozdziałach VIII i IX (elementy rachunku przybliżonego oraz wstęp do rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej). Całość materiału ujęta w rozdziały podzielona została na 33 paragrafy. Ułatwia to powoływanie się na poszczególne ustępy i wzory o numeracji zaczynającej się i kończącej w danym paragrafie. Ważniejsze wzory, które warto zapamiętać, oznaczono gwiazdkami. Ustępy w danym paragrafie mają tytuły i są w miarę możliwości.krótkie, zwłaszcza w początkowych rozdziałach. Dowody, które są wydzielone z tekstu przez drobny druk, można pominąć w pierwszym czytaniu. Przykłady pisane też drobnym drukiem, stanowią bądź bezpośrednią ilustrację czytanego tekstu i są włączone w tekst bez tytułu, bądź zebrane są na końcu ustępu i numerowane. Dość liczne odsyłacze do wzorów umożliwiają czytelnikowi odświeżenie potrzebnych przy lekturze wiadomości. W razie braku takiej potrzeby odsyłacze, jako uciążliwe w czytaniu, można pominąć. Rysunki w liczbie 205 mają tytuły i są w wielu przypadkach opisane tak, że nie ma potrzeby ponownego czytania tekstu, by zrozumieć ich treść. Mają one numerację niezależną od biegnących rozdziałów i paragrafów. Ćwiczenia z kompletnymi rozwiązaniami na końcu każdego paragrafu stanowią uzupełniające przykłady, które służą do repetycji opracowanego przez czytelnika paragrafu. Z punktu widzenia rachunkowego ilość ćwiczeń jest niewystarczająca i dlatego należy je uzupełniać przez odpowiednie zbiory zadań. Skorowidze symboli i nazw umożliwiają odszukanie zapomnianych szczegółów i ułatwiają repetycję materiału naukowego. Dołączony wykaz literatury, do której odsyła się czytelnika w notkach pisząc jej kolejną liczbę porządkową w nawiasie kwadratowym, obejmuje literaturę wyłącznie w języku polskim. Może to być jakiś inny podręcznik matematyki przeznaczony dla techników o tym samym lub szerszym zakresie, a może to być książka poświęcona jakimś poszczególnym tematom, za pomocą której warto uzupełnić treść opracowywanych przez czytelnika zagadnień. Autor Gdańsk, październik 1970 r.
|