Nakł. Ksiegarni Św. Wojciecha b. r. Wyd ok 1925, str. 232, stan db+ (okładka miękka oryginalna, praktycznie oderwana od bloku, podniszczony grzbiet, nie ciete brzegi stron Rzadkie SPIS RZECZY. PRZEDMOWA Idea jako wartość życia. Psychologja idei. Du sza nie jest tryptykiem. ŻYCIE SZKOŁY I SZKOŁA ŻYCIA I. Nasz wiatyk szkolny. — II. Cywilizacja narodowa i rola szkoły. — III. Zwycięska idea narodów a międzynarodówka. — IV. Kultura woli i pracy. — V. Tradycja szkolna. SEKRET CZŁOWIEKA TWÓRCZEGO I. Idealny typ człowieka. Człowiek wielki według Mickiewicza. — II. Ideał doskonałości Prusa. Mit Kasprowicza o Chałubińskim. — III. Intuicja jako zmysł prawdy i jej związek z budową psychiczną. — IV. Pełność duchowa warunkiem genjalności. Narodziny słowa. — V. Dusza ludowa jako wzór kompletności i zdrowia. — VI. Energja rasy — zdolność dochodzenia celu. Kultura umysłu czy woli? Intelekt i charakter. AUTOMATYZACJA I TWÓRCZOŚĆ I. Teorja prof. J. Rozwadowskiego. — II. Znaczenie wychowawcze tych pojęć. Czy można utożsamiać wszechenergję z wolą ludzką? — III. Pierwiastek moralny i historyczny. Kto inny automatyzuje, a kto inny dysautomatyzuje. niebezpieczeństwo mechanicznego pojmowania cywilizacji — IV. Zmysł asymilacyjny cywilizacji i kryterjum pożytku. Ewolucjonizm i historja. Automatyzacja jako zjawisko psychiczne w dziedzinie ruchu. Moda. — V. Wnioski. IDEA PRACY I. Dwa pokolenia. Czy Brzozowski pierwszy — II. Idea pracy w Polsce nowoczesnej. — III. Idee żywe i książkowe. Praca jako wyraz woli twórczej. BEZDROŻA METAFIZYKI I, Metafizyk i polityka. — II. Metafizyk i teo-logja. — III. Duch spekulacji a myśl polska. — IV. Droga do upadku. ROZBRAJANIE DUCHOWE NARODU I. Tło uczuciowego patriotyzmu. — II. Zorganizowana obława na myśl nacjonalistyczną. — III. Uczony etnolog o „megalomanji narodowej". — IV. Prof. Bystroń i Kopernik. — V. Propaganda sceptycyzmu narodowego. PROPAGANDA EPIMETEIZMU I. Kuszenie Konrada. Niepodległość jako wolność międzynarodowego myślenia. — II. Uniwersalizm p. Millera jako walka z nacjonalizmem. — III. Przez rzeczywistość do powszechności. — IV. Jak zrobić sztukę twórczością bez-osobistą?
|