PAN PIW 1984, str. 246, stan db Dlaczego naśladowano Mickiewicza i poeci chcieli mówić to samo, co on? Jak powstawały romantyczne konwencje i stereotypy, na czym polegała ich zaraźliwość i trwałość? Kiedy zostaje się epigonem? Dlaczego system poezji romantycznej, pomimo założeń estetycznych nie sprzyjających naśladownictwu (oryginalność, szczerość, swoboda, indywidualizm) wydał - obok literatury wybitnej - tak wielką liczbę dzieł miernych i niesamodzielnych? Jakie jest miejsce twórczości epigońskiej w procesie historycznoliterackim? Czy znaczy ona to samo w różnych systemach estetycznych? Praca powyższa próbuje odpowiedzieć na te pytania, określając przyczyny pojawienia się i funkcje epigonów w romantycznej kulturze literackiej. Uwagi wstępne Epigoni i historia literatury 'Centralny problem' romantyzmu I. WYOBRAŹNIA I JĘZYK Polski 'punkt wyjścia' Norma i wyobraźnia Pierwsi romantyczni epigoni w oczach klasyków Poetyka normatywna a 'sankcja geniuszu' Więźniowie wyobraźni wieszcza Wyobraźnia i język w poetyckiej refleksji II. POETA I CZYTELNIK ROMANTYCZNY Literatura i życie - sporu z klasykami ciąg dalszy Jak 'rodzi się' poeta? Moralna jedność życia i literatury, czyli od odpowiedzialnośći do zniewolenia Lektura i wyobraźnia Romantyzm w zwierciadle improwizacji III. ROMANTYZM IMITOLOGIA Paradoksy poetyckiego mitotwórstwa Mitotwórcza 'poetyka' 'Magia' romantycznej poezji Poezja i mit IV. ROMANTYCZNE MITY I LITERACKA EWOLUCJA Zakończenie Indeks osób i utworów poetyckich
|
randki |
rozrywka |
darmowe aliasy |
darmowe forum |
sklepy |
opinie, testy, oceny |
darmowa toplsta