Interpress 1986, stron 400, duży format , stan db+/bdb- (podniszczona lekko obwoluta), okładka twarda ISBN 83--223-1856-1 Ta książka nie jest encyklopedią wiedzy o dziejach polskiej kultury. Nie przedstawia ani historii państwa i prawa, ani historii gospodarki, ani historii walk społecznych, ani dziejów literatury, sztuki, oświaty. Nie przedstawiając całego bogactwa faktów tych różnych dziedzin, wykorzystuje je dla przedstawienia kultury jako narodowej świadomości, która wyraża się i rozwija pod wpływem tych różnych dziedzin życia. Mówiąc dzisiejszym językiem naukowym są one wielką rzeczywistością „oznaczającą", poprzez którą docierać trzeba do głębszej rzeczywistości „oznaczanej".Ta książka — mówiąc słowami Maurycego Mochnackiego — ma więc przedstawiać „jako się naród w jestestwie swoim rozumiał",ma więc pokazać, jak Polacy odnajdywali swe miejsce w geograficznej przestrzeni i w historycznym czasie, w materialnej rzeczywistości tworzonej przez pracę, w społecznej walce i nieustającej naprawie Rzeczpospolitej, a także, jak akceptowali koncepcje poglądu na świat, jak uczestniczyli w kulturze. Jest wiec ta książka opowieścią o tożsamości narodu,opowieścią o losach i stylu życia Polaków. Tak pojmowana historia kultury ukazuje całe bogactwo przeżyć i refleksji, wypełniających przez wieki narodową świadomość, ukazuje wkład, jaki wnosiły w tę świadomość kolejne epoki naszych dziejów. Naród ten bowiem, pozostając zawsze tym samym narodem.nie był w żadnej epoce taki sam. Dlatego w tym nieustającym dialogu pokoleń żywych z pokoleniami, które odeszły, buduje się zrozumienie narodowej tożsamości i zaangażowanie w wielką odmianę współczesna.
|