PIW 1958, str. 468, wyd 1, stan db+ (podniszczona obwoluta) Roger Peyrefitte, urodzony w roku 1907, ukończywszy Szkołę Nauk Politycznych poświęcił się karierze dyplomaty. W latach 1933—1938 jest sekretarzem ambasady francuskiej w Grecji. W roku 1940 rzuca dyplomację i oddaje się pracy literackiej. Zadebiutował w roku 1944 powieścią Les amities particulie-res, która zyskała mu nagrodę Theophraste-Renaudot. Z późniejszych jego utworów na uwagę zasługują: Les ambassades (1951) i La fin des ambassades (1953), powieści-pamflety, w których autor daje poznać ostrze swego pióra. Satyryczny talent Peyrefitte^ zabłyśnie jeszcze pełniej w powieściach: Les des de Saint Pierre (Klucze Piotrowe) i Les chevaliers de Maltę (1957). Wielkim rozgłosem cieszy się wydana ostatnio powieść L'Exil6 de Capri. Klucze Piotrowe (1955) to ostra i celna satyra na stosunki w państwie kościelnym. Poznajemy ten niedostępny świat wespół z młodym Francuzem przybyłym do Rzymu na studia teologiczne. Naiwny kleryk z pomocą nowych przyjaciół i poprzez własne bolesne spostrzeżenia odkrywa „drugie oblicze" Watykanu. Wbrew pozorom książka nie jest pisana z pozycji ateisty: ostrze satyry jest wymierzone w polityczne ambicje Kościoła, w słabostki jego sług, w pewne formy kultu. Atrakcyjność powieści podnosi jej francuska lekkość i wdzięk. Głośna we Francji, stała się także sensacją wydawniczą Zachodu.
|