KIW 1981, str. 410, stan db+ (podniszczona nieznacznie okładka) Materiały do tej książki zaczął Autor gromadzić na początku lat siedemdziesiątych, gdy był ambasadorem PRL w Rzymie. Na okres ten przypada ożywienie dialogu w stosunkach między Polską a Stolicą Apostolską. Ukazanie szerszych procesów, które dialog ten umożliwiły — posoborowej ewolucji Kościoła w stronę dzisiejszych ludzi i świata współczesnego, obserwowanej przez Autora, komunistę, życzliwie i z pozycji wolnej od uprzedzeń — jest ważnym wątkiem tej książki, ale nie jedynym. Zainteresowanie stanowiskiem Watykanu wobec spraw polskich wiedzie Autora ku czasom dawniejszym, do pontyfikatów Piusa XI i Piusa XII. Z kolei zainteresowanie pontyfikatem Jana Pawła II, który jako pierwszy Polak w historii został papieżem, jest samo przez się zrozumiałe. Relacje z wydarzeń współczesnych mają wiele bezpośredniego autentyzmu, dużo jest w książce świetnych portretów ludzi z tamtej strony Spiżowej Bramy i ze sceny włoskiej, których Autor zna osobiście i z którymi współpracował. Praca pisarska nie od dziś towarzyszy działalności politycznej i dyplomatycznej Kazimierza Sidora. Jako ambasador Polski od drugiej połowy lat pięćdziesiątych w Iranie i Afganistanie, później w Egipcie, Somalii, Jemenie, Libii, następnie we Włoszech, a obecnie w Turcji — jest równocześnie autorem poczytnych książek, jak „Trzeci front", „Bogowie, magowie i nafta", „Rewolucja pod piramidami", „Rewolta studentów", oraz publikacji w pismach społeczno-kulturalnych
|